معلولیت در قانون ایران

معلولیت در قانون ایران

تنها قانونی که به تعریف توان‌خواهی در ساختار حقوقی ایران پرداخته است، قانون حمایت از معلولان مصوب 1383 است. مطابق این قانون:

«معلول به افرادی اطلاق می‌شود که به تشخیص کمیسیون پزشکی سازمان بهزیستی بر اثر ضایعه جسمی، ذهنی و روانی یا توأم، اختلال مستمر و قابل‌توجهی در سلامت و کارایی عمومی او ایجاد شود به طوری‌که موجب کاهش استقلال فرد در زمینه‌های اجتماعی و اقتصادی گردد.»

جهت دریافت مشاوره حقوقی از وکیل پایه یک دادگستری با ما در ارتباط باشید: 09124970000-02188401560

حمایت دولت‌‎‌ها از معلولان

بطور کلی، از نظرگاه حقوق بشر حقوق و آزادی‌های اساسی و حقوق رفاهی باید در خصوص معلولان رعایت گردد. منظور از حقوق رفاهی حقوقی است که در جهت تضمین حیات جسمانی توأم با حیثیت انسانی فرد باشد. منتها اصل عدم تبعیض به عنوان اصل اساسی حقوق بشر اقتضا دارد که به لحاظ برخورداری از حقوق و آزادی‌های اساسی تفاوتی میان شهروندان یک کشور نباشد. اما در خصوص معلولان ما با مفهومی به عنوان «تبعیض مثبت» مواجه هستیم. بدین معنا که اگرچه حمایت بیشتر از این افراد تبعیض علیه سایر شهروندان محسوب می‌شود لیکن مطابق ادبیات کنوانسیون حمایت از معلولان، تبعیض صورت گرفته در اینجا بر مبنای معلولیت و به جهت حمایت از آنها برای پیشبرد زندگی آنهاست. در واقع، حمایت دولت از این افراد، ضرورتی انکارناپذیر است و باید «رفتار به مثابه برابر» جایگزین رفتار برابر با این اشخاص گردد.

ادامه مطلب...

https://nolo.asia/%d8%ad%d9%82-%d8%a7%d8%b4%d8%aa%d8%ba%d8%a7%d9%84-%d9%85%d8%b9%d9%84%d9%88%d9%84%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%b1-%d8%b3%d8%a7%d8%ae%d8%aa%d8%a7%d8%b1-%d8%ad%d9%82%d9%88%d9%82%db%8c-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7/